Jeszcze przed świtem, gdy miasto spowite było w ciszy, ponad osiemdziesięcioosobowa grupa pielgrzymów spotkała się, by wyruszyć na Jasną Górę, przeżywając dzień skupienia wspólnoty Lumen Vitae. W chłodnym, porannym półmroku widać było jedynie światła ulicznych latarni i nielicznych samochodów. W drodze, gdy pierwsze promienie słońca zaczęły rozjaśniać horyzont, światło stawało się symbolem duchowej wędrówki – od mroku codzienności ku pełni światła, którym jest Chrystus.
Już w autokarze towarzyszyła nam modlitwa – wspólne odmówienie Litanii Loretańskiej wprowadziło wszystkich w klimat skupienia i wdzięczności. Następnie ks. Mariusz wygłosił konferencję, podczas której przybliżył znaczenie wybranych wezwań Litanii, pomagając lepiej zrozumieć bogactwo maryjnej duchowości.
Po dotarciu na Jasną Górę centrum naszego spotkania stanowiła Eucharystia w Kaplicy Cudownego Obrazu – pełna skupienia i wdzięczności za dar obecności Maryi pośród nas. Był to czas wspólnotowego dziękczynienia i zawierzenia Bogu przez ręce Matki.
Po Mszy Świętej uczestnicy zostali podzieleni na dwie grupy, które wyruszyły na zwiedzanie Jasnej Góry – sanktuarium pełnego historii, świadectw wiary i cudów. Z przewodnikiem odwiedziliśmy między innymi Skarbiec, Salę Rycerską, Bazylikę oraz Bastion św. Rocha, poznając nie tylko dzieje klasztoru, ale i duchowy wymiar obecności Maryi w historii Polski.
Po wspólnym obiedzie nadszedł czas wolny – każdy mógł w ciszy serca pozostać na modlitwie przed Cudownym Obrazem, nawiedzić wały jasnogórskie lub spędzić chwilę we wspólnocie przy rozmowie i herbacie.
W drodze powrotnej nie zabrakło dalszej modlitwy – tym razem wspólnie odmówiliśmy Koronkę do Bożego Miłosierdzia, a następnie wysłuchaliśmy drugiej konferencji ks. Mariusza. Kapłan przybliżył nam treść noty doktrynalnej Dykasterii Nauki Wiary „Mater Populi Fidelis”, wydanej 7 października, dotyczącej niektórych tytułów maryjnych odnoszących się do współpracy Maryi w dziele zbawienia. Refleksja ta stała się inspiracją do głębszego zrozumienia roli Matki Bożej w historii zbawienia i w życiu każdego katolika.
Na zakończenie tego pełnego duchowych doświadczeń dnia wspólnota przyjęła kapłańskie błogosławieństwo, z sercem przepełnionym wdzięcznością i pokojem.
Był to czas wzrostu intelektualnego i duchowego, a także pogłębiania relacji we wspólnocie – moment, w którym mogliśmy na nowo odkryć piękno bycia razem i wpatrywać się w Maryję, która prowadzi nas do Chrystusa – Światłości świata.