„Rok łaski od Pana.” Kwestia odpustów

30 grudnia 2024 pod hasłem „Pielgrzymi nadziei” rozpoczął się rok jubileuszowy. Jako uśmiech Pana Boga postrzegamy fakt, że podczas pierwszej naszej Eucharystii wspólnotowej tego roku odczytywana jest ewangelia, która porusza temat takiego jubileuszowego czasu. Warto więc zatrzymać się nad szczególnymi łaskami, które są do niego przypisane. Jest to między innymi kwestia odpustów. Definicja, którą podaje Katechizm Kościoła Katolickiego brzmi: „Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych.” (n. 1471) Co to oznacza w praktyce?

Czytania z dnia

Pierwsze

1 J 4, 19 – 5, 4

Ewangelia

414 Potem powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. 15 On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich.16 Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. 17 Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: 18 Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, 19 abym obwoływał rok łaski od Pana. 20 Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. 21 Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli». 22 A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego.”

Łk 4, 14 – 22a