W obu czytaniach z czwartku V tygodnia Wielkiego Postu pojawia się postać Abrahama. W pierwszym słyszymy o przymierzu, jakie zawarł z nim Bóg. W Ewangelii natomiast postać starotestamentalnego patriarchy przywołuje sam Jezus, rozmawiając o nim z Żydami. Dlaczego to właśnie Abraham pojawia się w czytaniach tuż przed Wielkanocą? Jakie przymierza zawierał Bóg z ludźmi na przestrzeni wieków? I co łączy ojca narodu wybranego z Jezusem Chrystusem?
Czytania z dnia
Pierwsze
Rdz 17, 3-9
Ewangelia
Światłość wobec ciemności
8 51 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki». 52 Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy – a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki. 53 Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz?» 54 Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: „Jest naszym Bogiem”, 55 ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy – kłamcą. Ale Ja Go znam i słowa Jego zachowuję. 56 Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień – ujrzał [go] i ucieszył się». 57 Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?» 58 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM». 59 Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.
J 8,51-59