A oto znów przemówił do nich Jezus tymi słowami: «Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia».
Konferencje
Gdy zaczynaliśmy nasze spotkania w październiku 2021 roku, konferencje biblijne odbywały się początkowo w klasztorze Sióstr Szkolnych Notre Dame przy ul. św. Marcina 12 we Wrocławiu. Dziś wszystkie spotkania odbywają się w Centrum Duszpasterskim Archidiecezji Wrocławskiej, ul. Katedralna 4. Warto jednak odwiedzić klasztor Sióstr Szkolnych. Stary, ale świeżo po remoncie budynek, urzeka swym pięknem. Dawne łączy się tu z nowym. Ceglane mury znakomicie korelują z podwieszanymi sufitami, a na masywne ściany pada delikatne światło punktowych lamp. Historia przykleja się do współczesności, a ściany wciąż cicho szepcące modlitwy dawnych mniszek rywalizują z komputerami wydobywającymi z siebie elektroniczne szumy.
W podziemiach klasztoru podziwiać można pozostałości piastowskiego zamku pochodzącego z XIII wieku. Na portalu zachęcającym do wizyty we Wrocławiu czytamy:
W XIII w. Wrocław jako siedziba władcy Śląska miał duże znaczenie, dzięki coraz większym wpływom Piastów Śląskich, którzy zabiegali o ponowne scalenie Polski w jeden organizm państwowy. Syn Bolesława – Henryk I Brodaty, miał w tym zakresie największe zasługi i był blisko osiągnięcia celu. On jeszcze rządził z zamku na Ostrowie Tumskim, gdzie mieszkał z żoną Jadwigą – dzisiaj świętą Jadwigą Śląską. Przez niemal cały XIII wiek władcy Śląska modernizowali obiekty zamkowe, chociaż z różnym zapałem. Budowali także nowe siedziby książęce we Wrocławiu tam, gdzie dzisiaj stoją gmach główny Uniwersytetu i Arsenał Miejski oraz w Legnicy. Z czasem w obrębie zamku powstały budynki typowo mieszkalne, wygodniejsze do codziennego życia, wyposażone w system ogrzewania ciepłym powietrzem. Ich pozostałości także można obejrzeć w klasztorze.
W tym przepięknym, tchnącym historią miejscu, postanowiliśmy poprowadzić nasze spotkania o Ewangelii wg św. Jana.
I tak trwało to przez rok. Okazało się jednak, że przestrzeń w klasztornej auli jest zbyt mała, by pomieścić wciąż przybywających uczestników, stąd konieczna była zmiana miejsca. Od listopada 2022 roku spotykamy się w przestronnej auli Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, przy pl. Katedralnym 1a. Serdecznie zapraszamy!
Jawnogrzesznica (J 8, 1 – 11)
81 Jezus natomiast udał się na Górę Oliwną, 2 ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał ich. 3 Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: 4 «Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. 5 W Prawie Mojżesz nakazał nam […]
Strumienie wody żywej (J 7, 37 – 53)
W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza». A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był
Jezus udaje się na Święto Namiotów (J 7, 1 – 36)
Potem Jezus obchodził Galileę. Nie chciał bowiem chodzić po Judei, bo Żydzi mieli zamiar Go zabić. A zbliżało się żydowskie Święto Namiotów. Rzekli więc Jego bracia do Niego: «Wyjdź stąd i idź do Judei, aby i uczniowie Twoi ujrzeli czyny, których dokonujesz. Nikt bowiem nie dokonuje niczego w ukryciu, jeżeli chce się publicznie ujawnić. Skoro takich rzeczy dokonujesz, to okaż się światu!» Bo nawet Jego bracia nie wierzyli w Niego. Powiedział więc do nich Jezus: «Dla Mnie stosowny czas jeszcze nie nadszedł, ale dla was – zawsze jest do rozporządzenia. Was świat nie może nienawidzić, ale Mnie nienawidzi, bo Ja o nim świadczę, że złe są jego uczynki. Wy idźcie na święto; Ja jeszcze nie idę na to święto, bo czas mój jeszcze się nie wypełnił». To im powiedział i pozostał w Galilei.
Mowa eucharystyczna Jezusa (J 6, 27 – 71)
Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec». Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boże?» Jezus odpowiadając rzekł do nich: «Na tym polega dzieło [zamierzone przez] Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał».
Jezus kroczy po jeziorze i przybywa do Kafarnaum (J 6, 16 – 26)
Jezus chodzi po jeziorze 6 16 O zmierzchu uczniowie Jego zeszli nad jezioro 17 i wsiadłszy do łodzi przeprawili się przez nie do Kafarnaum. Nastały już ciemności, a Jezus jeszcze do nich nie przyszedł; 18 jezioro burzyło się od silnego wichru. 19 Gdy upłynęli około dwudziestu pięciu lub trzydziestu stadiów, ujrzeli Jezusa kroczącego po jeziorze i zbliżającego się do łodzi. I przestraszyli […]
Rozmnożenie chleba (J 6, 1 – 15)
Potem Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił na tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha.
Apologia Jezusa (J 5, 19 – 47)
W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili.
Uzdrowienie chromego II (J 5, 1-18)
W naszej poprzedniej refleksji nad fragmentem Ewangelii św. Jana o uzdrowieniu chromego przy sadzawce Betesda doszliśmy do kulminacyjnego momentu, kiedy Jezus wypowiada słowo cudotwórcze: „Wstań, weź swoje łoże i chodź.” Słowa Jezusa spełniają się co do joty. Żydzi, którzy chwilę później widzą uzdrowionego są wzburzeni tym, że niesie on swe nosze. Dlaczego? Czym był (i […]
Uzdrowienie chromego I (J 5, 1-18)
Potem nastąpiło święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy. W Jerozolimie zaś znajduje się sadzawka Owcza, nazwana po hebrajsku Betesda, zaopatrzona w pięć krużganków. Wśród nich leżało mnóstwo chorych: niewidomych, chromych, sparaliżowanych,