„Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: «Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z Nim». W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego»”
Konferencje
Gdy zaczynaliśmy nasze spotkania w październiku 2021 roku, konferencje biblijne odbywały się początkowo w klasztorze Sióstr Szkolnych Notre Dame przy ul. św. Marcina 12 we Wrocławiu. Dziś wszystkie spotkania odbywają się w Centrum Duszpasterskim Archidiecezji Wrocławskiej, ul. Katedralna 4. Warto jednak odwiedzić klasztor Sióstr Szkolnych. Stary, ale świeżo po remoncie budynek, urzeka swym pięknem. Dawne łączy się tu z nowym. Ceglane mury znakomicie korelują z podwieszanymi sufitami, a na masywne ściany pada delikatne światło punktowych lamp. Historia przykleja się do współczesności, a ściany wciąż cicho szepcące modlitwy dawnych mniszek rywalizują z komputerami wydobywającymi z siebie elektroniczne szumy.
W podziemiach klasztoru podziwiać można pozostałości piastowskiego zamku pochodzącego z XIII wieku. Na portalu zachęcającym do wizyty we Wrocławiu czytamy:
W XIII w. Wrocław jako siedziba władcy Śląska miał duże znaczenie, dzięki coraz większym wpływom Piastów Śląskich, którzy zabiegali o ponowne scalenie Polski w jeden organizm państwowy. Syn Bolesława – Henryk I Brodaty, miał w tym zakresie największe zasługi i był blisko osiągnięcia celu. On jeszcze rządził z zamku na Ostrowie Tumskim, gdzie mieszkał z żoną Jadwigą – dzisiaj świętą Jadwigą Śląską. Przez niemal cały XIII wiek władcy Śląska modernizowali obiekty zamkowe, chociaż z różnym zapałem. Budowali także nowe siedziby książęce we Wrocławiu tam, gdzie dzisiaj stoją gmach główny Uniwersytetu i Arsenał Miejski oraz w Legnicy. Z czasem w obrębie zamku powstały budynki typowo mieszkalne, wygodniejsze do codziennego życia, wyposażone w system ogrzewania ciepłym powietrzem. Ich pozostałości także można obejrzeć w klasztorze.
W tym przepięknym, tchnącym historią miejscu, postanowiliśmy poprowadzić nasze spotkania o Ewangelii wg św. Jana.
I tak trwało to przez rok. Okazało się jednak, że przestrzeń w klasztornej auli jest zbyt mała, by pomieścić wciąż przybywających uczestników, stąd konieczna była zmiana miejsca. Od listopada 2022 roku spotykamy się w przestronnej auli Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, przy pl. Katedralnym 1a. Serdecznie zapraszamy!
Ewangelia Jana jako dramat antyczny
Gościem Wieczoru z Biblią był ks. prof. Jan Klinkowski, który zabrał nas w niezwykle ciekawą podróż po scenie kulturalnej, historycznej i socjologicznej starożytnego świata a więc po rzeczywistości, w której powstawały Ewangelia św. Jana i Apokalipsa.
Ewangelia Jana- ugrupowania religijne judaizmu I wieku
Dla lepszego rozumienia Słowa Bożego niezbędna jest znajomość realiów czasów biblijnych. Dlatego warto się zatrzymać nad różnorodnością judaizmu I wieku. Judaizm tego okresu miał wiele twarzy. Brak dogmatów w chrześcijańskim rozumieniu tego słowa, sprzyjał bowiem powstawaniu różnych ugrupowań o charakterze religijnym, które niejednokrotnie odznaczały się pewnym stopniem politycznego zaangażowania.
Ewangelia Jana – Powściągliwość Jezusa i faryzeusze
„ Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w imię Jego, widząc znaki, które czynił. Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co w człowieku się kryje. Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski.”
J 2, 23- 3,1
Ewangelia Jana – Oczyszczenie świątyni (II)
„Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie.”
Ewangelia Jana – Oczyszczenie świątyni (I)
„Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie. (…)” (J 2,13-22)
Ewangelia Jana – Cud w Kanie Galilejskiej
„Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». (…)” (J 2,1-12)
Ewangelia Jana – Janowy dzień czwarty i siódmy
„Nazajutrz [Jezus] postanowił udać się do Galilei. I spotkał Filipa. Jezus powiedział do niego: «Pójdź za Mną!». Filip zaś pochodził z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra. Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: «Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy – Jezusa, syna Józefa z Nazaretu». Rzekł do niego Natanael: «Czyż może być co dobrego z Nazaretu?» Odpowiedział mu Filip: «Chodź i zobacz!» Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: «Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu». (…)” (J 1,43-2,1)
Ewangelia Jana – Janowy dzień trzeci
„Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: «Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.” (J 1,39-42)
Ewangelia Jana – Janowy dzień drugi i trzeci
„(…) Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym». Nazajutrz Jan znowu stał w tym miejscu wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?» Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?»” (J 1,29-38)