„Jezus, wstępując do Ojca, obiecuje nam dwie rzeczy: że zawsze będziemy bardzo szczęśliwi, i że zawsze będziemy mieć wiele kłopotów.”
Homilie
Każdego miesiąca staramy się spotykać na celebracji Eucharystii w kościele pw. św. Piotra i Pawła w Centrum Duszpasterskim Archidiecezji Wrocławskiej. Również to miejsce zachwyca. Pierwotny kościół powstał w 1404 roku, jednak pożar strawił budynek w 1634 roku. Odbudowano go trzydzieści lat później. Postarał się o to wrocławski biskup Sebastian von Rostock. To właśnie w tym czasie kościół otrzymał skromną wieżyczkę od strony północnej, zwieńczoną barokową sygnaturką. Na portalu o wrocławskich zabytkach możemy przeczytać:
Chyba najmniej znany i najsłabiej rozpoznawany gotycki kościół we Wrocławiu. Mimo atrakcyjnego położenia – w sąsiedztwie Mostu Tumskiego i barokowego budynku dawnego sierocińca dla szlacheckich dzieci (Orphanotropheum) – bywa pomijany wzrokiem, bo nie robi tak spektakularnego wrażenia, jak inne, większe gmachy Ostrowa Tumskiego
To właśnie w tym pięknym kościele spotykamy się na celebracji Eucharystii. Przed każdą z nich mamy okazję posłuchać kilkuminutowej konferencji. Te mini-wykłady systematycznie wprowadzają nas w obrzędy Mszy świętej, od początkowego znaku krzyża, poprzez liturgię Słowa Bożego i liturgię eucharystyczną aż do końcowego błogosławieństwa.
(fot. D. Kucner)
Imię, krew i ręka
„Dzisiaj cała Liturgia Słowa koncentruje się na osobie Jezusa Chrystusa. Bóg wszystko oddał w Jego ręce, dzięki Jego krwi jesteśmy odkupieni i otrzymujemy odpuszczenie grzechów, w Jego imieniu jesteśmy zbawieni.”
Od słuchania Boga do świadectwa
Bóg mówi do człowieka na różne sposoby: przez Pismo Święte, na modlitwie osobistej, przez innych ludzi a czasem w sposób nadprzyrodzony. W dzisiejszym pierwszym czytaniu i psalmie Bóg wzywa nas do tego, by Go słuchać. A co, gdy usłyszymy Jego głos? Wtedy mamy mówić. O czym? O nieskończonej dobroci Boga, o Jego wszechmocy, o miłości do nas, o pięknie życia wiarą, o doświadczeniu wspólnoty… Czyli mamy dawać świadectwo.
Ofiarowanie – Pan przybywa do świątyni
O żydowskich korzeniach święta Ofiarowania Pańskiego, o tym, co się wydarzyło w Świątyni Jerozolimskiej, kiedy ofiarowano Jezusa i o obrazach Maryi z wilkami.
Od szukania Jezusa do ewangelizacji
Karta dzisiejszej Ewangelii wyznacza nam swoistą drogę, którą przebyć może każdy z nas. Spróbujmy popatrzeć na pięć kroków naszego chrześcijańskiego życia, które wskazuje nam Jan Ewangelista: szukać Jezusa, iść za Nim, zobaczyć czyli poznać, pozostać u Niego i przyprowadzać innych do Jezusa.
Świątynia Pana
(na zdj. Oczyszczenie świątyni, ok.1305, Giotto di Bondone) Czytania mszalne w święto rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej ukazują nam w trzech odsłonach prawdę o tym, czym jest świątynia.
Radość głoszenia Słowa
Mszą św. rozpoczął się kolejny rok formacyjny Inicjatywy biblijnej „Lumen vitae”. Słowo, które Kościół daje na dzisiejszy dzień, było punktem wyjścia do przypomnienia misji naszej wspólnoty.
Najwyższy i Wieczny Kapłan
Skąd wzięło się i dlaczego w ogóle zostało ustanowione w Kościele święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana? Dlaczego ofiara Abrahama jest zapowiedzią ofiary Jezusa? Czy wszyscy uczestniczymy w kapłańskim urzędzie Chrystusa a jeśli tak, to co z tego powinno wynikać?
Abraham i Jezus
W obu czytaniach z czwartku V tygodnia Wielkiego Postu pojawia się postać Abrahama. W pierwszym słyszymy o przymierzu, jakie zawarł z nim Bóg. W Ewangelii natomiast postać starotestamentalnego patriarchy przywołuje sam Jezus, rozmawiając o nim z Żydami. Dlaczego to właśnie Abraham pojawia się w czytaniach tuż przed Wielkanocą? Jakie przymierza zawierał Bóg z ludźmi na przestrzeni wieków? I co łączy ojca narodu wybranego z Jezusem Chrystusem?
Trzy kuszenia
Kilka dni temu rozpoczął się Wielki Post. To czas, który jest dobrą okazją do głębokiej rewizji swojego życia. Do tego zachęcają nas także czytania mszalne. W I Niedzielę Wielkiego Postu słyszymy ewangelię, opisującą pobyt Jezusa na pustyni. Co mają wspólnego trzy kuszenia Jezusa z tej perykopy z trzema aktami religijnymi, które Kościół zaleca nam jako wielkopostne środki nawrócenia? Co konkretnie mają zmienić w nas post, modlitwa i jałmużna?