Mszą św. rozpoczął się kolejny rok formacyjny Inicjatywy biblijnej „Lumen vitae”. Słowo, które Kościół daje na dzisiejszy dzień, było punktem wyjścia do przypomnienia misji naszej wspólnoty.
Homilie
Każdego miesiąca staramy się spotykać na celebracji Eucharystii w kościele pw. św. Piotra i Pawła w Centrum Duszpasterskim Archidiecezji Wrocławskiej. Również to miejsce zachwyca. Pierwotny kościół powstał w 1404 roku, jednak pożar strawił budynek w 1634 roku. Odbudowano go trzydzieści lat później. Postarał się o to wrocławski biskup Sebastian von Rostock. To właśnie w tym czasie kościół otrzymał skromną wieżyczkę od strony północnej, zwieńczoną barokową sygnaturką. Na portalu o wrocławskich zabytkach możemy przeczytać:
Chyba najmniej znany i najsłabiej rozpoznawany gotycki kościół we Wrocławiu. Mimo atrakcyjnego położenia – w sąsiedztwie Mostu Tumskiego i barokowego budynku dawnego sierocińca dla szlacheckich dzieci (Orphanotropheum) – bywa pomijany wzrokiem, bo nie robi tak spektakularnego wrażenia, jak inne, większe gmachy Ostrowa Tumskiego
To właśnie w tym pięknym kościele spotykamy się na celebracji Eucharystii. Przed każdą z nich mamy okazję posłuchać kilkuminutowej konferencji. Te mini-wykłady systematycznie wprowadzają nas w obrzędy Mszy świętej, od początkowego znaku krzyża, poprzez liturgię Słowa Bożego i liturgię eucharystyczną aż do końcowego błogosławieństwa.
(fot. D. Kucner)
Najwyższy i Wieczny Kapłan
Skąd wzięło się i dlaczego w ogóle zostało ustanowione w Kościele święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana? Dlaczego ofiara Abrahama jest zapowiedzią ofiary Jezusa? Czy wszyscy uczestniczymy w kapłańskim urzędzie Chrystusa a jeśli tak, to co z tego powinno wynikać?
Abraham i Jezus
W obu czytaniach z czwartku V tygodnia Wielkiego Postu pojawia się postać Abrahama. W pierwszym słyszymy o przymierzu, jakie zawarł z nim Bóg. W Ewangelii natomiast postać starotestamentalnego patriarchy przywołuje sam Jezus, rozmawiając o nim z Żydami. Dlaczego to właśnie Abraham pojawia się w czytaniach tuż przed Wielkanocą? Jakie przymierza zawierał Bóg z ludźmi na przestrzeni wieków? I co łączy ojca narodu wybranego z Jezusem Chrystusem?
Trzy kuszenia
Kilka dni temu rozpoczął się Wielki Post. To czas, który jest dobrą okazją do głębokiej rewizji swojego życia. Do tego zachęcają nas także czytania mszalne. W I Niedzielę Wielkiego Postu słyszymy ewangelię, opisującą pobyt Jezusa na pustyni. Co mają wspólnego trzy kuszenia Jezusa z tej perykopy z trzema aktami religijnymi, które Kościół zaleca nam jako wielkopostne środki nawrócenia? Co konkretnie mają zmienić w nas post, modlitwa i jałmużna?
Godność dzieci Bożych. Syrofenicjanka
Pan Jezus udaje się na tereny pogańskie, w okolice Tyru i Sydonu, zapowiadając w ten sposób misję przyszłego Kościoła. To tu ma miejsce spotkanie Jezusa z Syrofenicjanką, kobietą potrójnie nieczystą i jeden z najciekawszych dialogów, zanotowanych przez Marka ewangelistę. Ta wymiana zdań i cud, którego Jezus dokonuje ma niebagatelne znaczenie także dla nas.
Objawił się światu
Zapisana na karcie Ewangelii scena owiana jest poświatą tajemniczości. Rozgrywa się pod rozgwieżdżonym niebem, we wschodnich – pełnych kolorów i zapachów – klimatach, co jeszcze bardziej fascynuje i zaciekawia. Ewangelista posłużył się gatunkiem literackim zwanym legendą. Legenda opisuje wydarzenia historyczne, używając bogatej symboliki, aby przekazać przesłanie ponadczasowe.
Na skale
Co trzeba zrobić, żeby wejść do królestwa niebieskiego? Odpowiedzi na to pytanie udziela nam Jezus w dzisiejszej Ewangelii: trzeba budować na skale. Co budować i czym (a może Kim) owa skała jest? Żeby to zrozumieć musimy się zagłębić w kontekst tego fragmentu i symbolikę skały w Biblii.
Dla kogo zbawienie?
Przez przypowieść o zagubionej owcy i drachmie Jezus chce pokazać, że Bogu zależy absolutnie na każdym człowieku. To Bóg jako pierwszy wychodzi i poszukuje człowieka, bo pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy. Bóg będzie nas szukał do końca naszego życia, będzie wyciągał do nas swoją rękę, będzie używał różnych sposobów, żeby […]
Wiara czy uczynki?
Apostoł Paweł zarzuca mieszkańcom Galacji, że „zacząwszy duchem”, chcą „kończyć ciałem”, czyli że choć przyjęli łaskę Chrystusa przez wiarę, teraz chcą znów polegać na uczynkach Prawa. Rzeczywiście bowiem zbawieni jesteśmy przez wiarę, jednak nie wiarę jako akt (przyjęcie za prawdę tego, co Bóg objawił, a Kościół podaje do wierzenia”). Akt wiary dotyczy także złych duchów, […]
Boże powołanie i moje obiekcje
W Biblii wyróżnić można wiele gatunków literackich. Jeden z nich bibliści nazywają powierzeniem misji albo powołaniem. Zasadniczo w jego schemacie powinny pojawiać się cztery elementy: wyznaczenie misji, obiekcje powołanego, zapewnienie asystencji i przyjęcie misji.