Ewangelia Jana to dzieło przesycone ogromną symboliką i posiadające w każdej perykopie dwie warstwy znaczeniowe. Ponadto w swoim dziele św. Jan chętnie sięga po tzw. motywy, między innymi po motyw Oblubieńca. Jezus jawi się nam jako Oblubieniec Kościoła. Autor chce nam przez to pokazać, że starotestamentowa metaforyka Boga jako Oblubieńca i Izraela jako Oblubienicy przenosi się teraz na Kościół. To wyznawcy Chrystusa stają się teraz nowym Izraelem, nową Oblubienicą Boga, którego w tym momencie reprezentuje sam Jezus.
Ewangelia Jana
Od szukania Jezusa do ewangelizacji
Karta dzisiejszej Ewangelii wyznacza nam swoistą drogę, którą przebyć może każdy z nas. Spróbujmy popatrzeć na pięć kroków naszego chrześcijańskiego życia, które wskazuje nam Jan Ewangelista: szukać Jezusa, iść za Nim, zobaczyć czyli poznać, pozostać u Niego i przyprowadzać innych do Jezusa.
Ewangelia Jana- uzdrowienie syna dworzanina (J 4, 46-54)
Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A w Kafarnaum mieszkał pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna: był on bowiem już umierający.
Ewangelia Jana- Jezus i Samarytanka II (J 4, 30-42)
Wyszli z miasta i szli do Niego. Tymczasem prosili Go uczniowie, mówiąc: «Rabbi, jedz!» On im rzekł: «Ja mam do jedzenia pokarm, o którym wy nie wiecie». Mówili więc uczniowie jeden do drugiego: «Czyż Mu kto przyniósł coś do zjedzenia?» Powiedział im Jezus: «Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło.
Ewangelia Jana- godzina Jezusa
Święty Jan jest geniuszem w operowaniu symbolem. Dlatego, żeby głębiej zrozumieć jego Ewangelię musimy dobrze owe symbole rozszyfrować. Jednym z nich jest, pojawiająca się na kartach Ewangelii Janowej godzina. Godzina Jezusa. Czym zatem ona jest i co oznacza?
Ewangelia Jana- Jezus i Samarytanka I (J 4, 1-29)
„A kiedy Pan dowiedział się, że faryzeusze usłyszeli, iż Jezus pozyskuje sobie więcej uczniów i chrzci więcej niż Jan – chociaż w rzeczywistości sam Jezus nie chrzcił, lecz Jego uczniowie – opuścił Judeę i odszedł znów do Galilei. Trzeba Mu było przejść przez Samarię. Przybył więc do miasteczka samarytańskiego, zwanego Sychar, w pobliżu pola, które [niegdyś] dał Jakub synowi swemu, Józefowi. Było tam źródło Jakuba. Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy studni. Było to około szóstej godziny. Nadeszła [tam] kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody.”
Ewangelia Jana- Jezus i Jan udzielają chrztu (J 3, 22- 36)
„Potem Jezus i uczniowie Jego udali się do ziemi judzkiej. Tam z nimi przebywał i udzielał chrztu. Także i Jan był w Ainon, w pobliżu Salim, udzielając chrztu, ponieważ było tam wiele wody. I przychodzili [tam] ludzie i przyjmowali chrzest. Nie wtrącono bowiem jeszcze Jana do więzienia.”
Ewangelia Jana jako dramat antyczny
Gościem Wieczoru z Biblią był ks. prof. Jan Klinkowski, który zabrał nas w niezwykle ciekawą podróż po scenie kulturalnej, historycznej i socjologicznej starożytnego świata a więc po rzeczywistości, w której powstawały Ewangelia św. Jana i Apokalipsa.
Ewangelia Jana- ugrupowania religijne judaizmu I wieku
Dla lepszego rozumienia Słowa Bożego niezbędna jest znajomość realiów czasów biblijnych. Dlatego warto się zatrzymać nad różnorodnością judaizmu I wieku. Judaizm tego okresu miał wiele twarzy. Brak dogmatów w chrześcijańskim rozumieniu tego słowa, sprzyjał bowiem powstawaniu różnych ugrupowań o charakterze religijnym, które niejednokrotnie odznaczały się pewnym stopniem politycznego zaangażowania.